zondag 6 februari 2011

RECLAME

Wat zouden we zonder reclame zijn? Geen gewillige consumenten uiteraard, we zouden de producten die we kopen objectief bekijken, bestuderen en vergelijken. De reclame wil precies het omgekeerde: dat de potentiële klant het product liefst impulsief koopt. Reclame bedient zich daarvoor van reclametechnieken. Het kan feilloos inspelen op wat we willen, niet willen en onbewust verlangen. Daar heeft het meetinstrumenten voor. Het sleutelwoord waar het allemaal om gaat, is geluk. De nieuwe auto, de 3D tv, de trendy merkkledij, het appelleert allemaal aan onze behoefte naar persoonlijk geluk. Je kunt waardering opbrengen voor een goede reclameboodschap, maar er zijn er andere waar je je aan ergert.

Enkele voorbeelden.

Delhaize versus Aldi. Delhaize probeert Aldi te overtroeven met nog goedkopere prijzen. Dit noem ik negatieve reclame. Waar halen ze het in hun hoofd hun eigen cliënteel te beledigen door naar Aldi te verwijzen? Wie goedkoop wil kopen, gaat naar Aldi. Delhaize wil kennelijk van haar imago van degelijkheid af.
De Senseo koffiemachine, Philips’ paradepaardje van hun sense & sensibility campagne.  Een typisch product van de moderne tijd: elegant, efficiënt, snel. Hij wordt verkocht als een espressoapparaat, wat hij niet is. De koffie is Hollandse bocht waar je maagpijn van krijgt. Wat hiermee nog eens bewezen wordt dat snel geen synoniem is voor kwaliteit. En die ondingen blijken ook nog te ontploffen! Als ik toch wat positieve reclame mag maken: koop de padjes van Café Liégeoise.






De iPad van Apple. Een hebbeding dat meer kost dan een laptop of notebook en maar half zoveel presteert. De reclame vertelt ons dat we dit moeten hebben als we bij de tijd willen zijn. Achterblijven is synoniem van mislukking, luidt de onderliggende boodschap.

Radioreclame. Totaal onnodig en overbodig. Dus geen woorden aan verspillen.

Snelle auto’s. Ze kunnen 250 kilometers per uur over de snelweg razen. Dubbel zo snel als toegelaten. Niet alleen hangt er een fikse boete boven hun hoofd als ze geflitst worden, maar verliezen ze ook uit het oog dat, zelfs bij de normaal toegelaten maximale snelheid, de remafstand 130 meter is. Omdat snelheid aanstekelijk werkt, is het geen wonder dat aanrijdingen op de autosnelweg altijd leiden tot kettingbotsingen.

Gratis tekstberichtjes, hoe meer hoe beter, als je maar blijft bellen. Voor de provider kost het niets, want sms is gewoon een leegte tussen de relaismasten. Een cadeau dat er geen is.

Vlaamse films. Ze krijgen barnumreclame, de champagne bruist op de receptie, iedereen is enthousiast voor de camera. Deze film heeft het. Je moet hem gezien hebben. Zeg het voort. We wachten nog altijd op de eerste Vlaamse speelfilm die een Oscar wint, tax shelter ten spijt.








Tags. Je zoekt iets op het internet op dat je interesseert en meteen krijg je er dan een lading reclame bij voor aanbiedingen die op jouw zoektocht zijn afgestemd. Een manier van adverteren die feilloos afstemt op een doelgroep (lelijk woord). Sommige websites zijn één groot reclameblok geworden. Dankjewel, Google!

Tv-reclames die hun doel missen. Die ons met hun schreeuwerige decibels voldoende ergeren om naar een ander kanaal over te schakelen. Tv-reclames die zo leuk zijn dat je vergeet over welk product het gaat. Tv-reclames die schaamteloos kinderen bewerken.


En dan heb je de home entertainment centers. Alles-in-één, gebruiksvriendelijk, geen gesjoemel met kabels. Of wel? Zie je op deze reclamefoto kabels liggen? Ze zijn er, maar waar? Blijkbaar niet aan de achterkant, waar ze thuishoren. Mysterie… Of is dit een photoshop product? Zijn de aansluitingen voor HDMI, VGA, scart, TV, audio, DVD/Bluray speler, beamer, Xbox, 6.0 dolby geluidsversterker, decoder, mediarecorder, kabel-tv, internet, computernetwerk soms draadloos geworden? Wellicht zijn ze listig in de muur gestopt. Probleem als je je interieur wilt veranderen!




Gokspelletjes. Lotto, krasloten, internetgokken. Verspild geld. Maar misschien zal ik ooit eens winnen… Anderen zijn me voorgegaan. De Nationale Loterij als schaamteloze uitbuiter van de hebzucht. Geld maakt gelukkig. Met geld koop je geluk. Wat een cynische instelling van een staatsonderneming, die ons eigen geld mondjesmaat teruggeeft en de rest voor zichzelf houdt.












De groene hype… Wat een onzin. Een nieuwe goedkope marketingtruc die het milieu nog meer vervuilt. Kleinere co2-uitstoot? So what? Een auto die dubbel zoveel kilometers doet met de helft minder uitstoot, is even vervuilend als een auto met dubbele uitstoot die de helft aflegt. Omdat we ons minder schuldig voelen, gaan we met zijn allen nog meer kilometers erdoor jagen, nog langere files kweken, nog meer landschappen bezoedelen. Die groene hype is pure hypocrisie.





Hypocrisie, een kernwoord van de reclame. Tabak doodt, maar de accijnzen blijven welkom. Leningen kosten geld, maar je kunt er tien tegelijk krijgen. Alcohol werkt verslavend, maar wordt voorgesteld als bevrijdend. Auto's vervuilen, maar blijft de melkkoe van de overheid. Halve leugens, halve waarheden.

Reclame leidt tot verspilling. Overtolligheid. Eindeloze rijen cornflakesdozen en chipszakken, dertig soorten yoghurt, twintig merken mayonaise naast elkaar, rijen frisdranken. Hun verpakkingen blèren allemaal dat ze de beste zijn. Je wordt er moedeloos van. Je haakt af, te veel is te veel. De toren van Babel als reclame.

En ga zo maar door. We zullen af en toe eens een foute reclame onder de loep nemen, misschien kunnen die clevere marketeers er een lesje uittrekken.

Geef je mening op het forum van de Hartenvreter.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten